کک و مک بیشتر در افرادی شیوع پیدا می‌کند که پوستی روشن و سفید موها و چشمانی رنگی دارند که در واقع نتیجه طبیعی عمل سلول‌های رنگ‌ساز است. نقاطی از بدن که در معرض تشعشع آفتاب قرار می‌گیرند، بیشتر دچار کک و مک می‌شوند و این بدان علت است که در اثر تابش آفتاب و اشعه ماورای بنفش، ملانین که از سلول‌های رنگ‌ساز پوست ترشح می‌شود، به‌طور ناهماهنگ در سطح پوست جمع و باعث به‌وجود آمدن کک و مک می‌شود.
به وجود آمدن کک و مک می‌تواند دو علت داشته باشد یا ژنتیک است یا به دلیل قرار گرفتن زیاد در مقابل آفتاب. بعضی از افراد به‌طور ارثی مستعد کک و مک هستند و معمولا همین افراد بعد از قرار گرفتن در آفتاب به راحتی صورت‌شان پر از کک و مک می‌شود و این دقیقا همان دلیلی است که همه جا، استفاده از ضدآفتاب تاکید می‌شود. کک و مک‌های ناشی از آفتاب معمولا روی کمر و شانه‌های افرادی به‌وجود می‌آید که بیشتر اهل آفتاب گرفتن هستند. هر چند درمان قطعی برای این عارضه وجود ندارد اما استفاده از ضدآفتاب، پرهیز از قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید و ایجاد پوشش مناسب پوست مثل از انواع حفاظ‌ها (کلاه و عینک) کرم ضدآفتاب و. . . می‌تواند در کاهش آن نقش داشته باشد.
